Bestuursorganen baseren hun besluitvorming regelmatig op een advies van een deskundige. Wordt een besluit vervolgens aangevochten, dan dient de bestuursrechter dat advies bij zijn beoordeling te betrekken. In deze publicatie wordt onderzocht hoe de bestuursrechter zo’n advies toetst. Hieruit blijkt dat van één eenduidig geformuleerd toetsingskader, dat door alle hoogste bestuursrechters wordt gebruikt, geen sprake is, maar dat verschillende kaders zijn geformuleerd, vaak afhankelijk van een bepaald type zaak. Een aantal van deze formuleringen (in de publicatie ook wel ‘varianten’ genoemd) wordt uiteengezet, waarna wordt onderzocht wat de overeenkomsten en verschillen daartussen zijn. Vervolgens wordt aan de hand van jurisprudentie nagegaan hoe de toetsing door de bestuursrechter in de praktijk uitpakt. Hiermee wordt niet alleen beoogd een overzicht op hoofdlijnen te geven van de jurisprudentie, maar ook om antwoord te krijgen op de vraag of de verschillende varianten enkel een verschil in formulering van het toetsingskader inhouden of dat deze materieel gezien andere toetsingskaders behelzen.